Yalnızlık sıkışmış dört duvar arasında
Sessiz sakin usulca kederlenen kalbin ceremesi baş ucumda,
Durulmayan, senle yaşayan kalbim avuçlarının arasında...
Hüzünler, kederler, yalnızlık...
Sensiz kalınca yanı başımda
Dayanamam ki yalnızlığa, dayanamam ki...

Tutunacak bir dal, tutacak bir el, yaslanacak bir omuz aradım...
Dünü kaybettim, bugünü hatırlamıyorum... Ama yarını...
Yarını biliyorum.. ki yarınımda sen varsın...
Sen varsın ki acılarıma varlığınla duvar ördün...
Dünü hatırlamaz, bugünü heyecandan unutur oldum...
Çünkü küçücük bedenime, kalbinde kocaman yer buldum...
Hayale bir bir yaklaşırken durdu zaman... Hayale misafir oldum...

Tek dileğim,
Senin için sadece ben, benim için de sadece sen olmak...
Senin gözlerinde, fırtınalarla yağmurlarla sel olup kalbine ulaşmak...
Aşkınla boğulup ölmek, çırpınışlarımda bile seni düşünmek
Son nefesimde iki kelimeyi sana söyleyip ölmek...





M. Nazım TÜRKYILMAZ