Gönül! gel konuşalım,
Biraz huzur bulalım...

Sen de söyle, rahatla...
Kimilerini atla!

Kimlere yandın? say bir...
İzleri kalan...bir! bir!

Nasıl iz bıraktılar?
Hepsi de mi yaktılar?

İçine mi aktılar?
Şöyle bir mi baktılar?

En belirgin şey ne’ydi?
Evet! ..oldu epeydi...

Bir göz ki yakın bakar!
Bir göz ki yumuk! ..yakar,

Biri göz ki mavi! ..çakar!
Çakar da gönle akar...

İlk ikisi çocukluk...
Hadi belki de gençlik...

Son olanı gerçekti!
Ne var ki...o! el çekti...

Kaldın kendi kendine...
Hoş olsun! efendine...

Ne dersin? gönül...söyle...
Durum bu! .. işte böyle...

Bedeni olsun el’in...
Sahip ol! ruh’u senin...

Var dünya’nın ötesi..
Tanrım duyar bu sesi...

Orada buluşturur...
Bizi de kavuşturur...

Ben orayı beklerim...
Beklerim! sabrederim!

27.07.2004/14.30