17
Yorum
14
Beğeni
5,0
Puan
1317
Okunma

Amaçsız bir yürüyüş tutturdum kendime
Tempomdan ödün vermeden yaklaşıyorum uçuruma
Gönlüm söz dinlemez bir çocuk telaşında
Yar diye bağırıp tepiniyor içim de
Her yanlışım ölümün zirvesine çarpıp yankılanıyor.
Yürüyüp geçtiğim sokaklar da evlerin camlarına bakıyorum
Ahhh bir ses,
Bir ses dur dese, pencereyi aralayıp
Değiştir yolunu dese, doğruların toplamını yüzüme çarpıp
Durur mu ayaklarım yar’in sesini hükümsüz sayıp.
Kulaklarım da aşk’ın hiç duyulmamış nağmeleri çalıyor
Notalara dökmeye gücüm yok
Bu sırrı saklamaya mahkum edilen hükümlüyüm
Susmak en büyük silahım.
Öyle zaman geliyor ki
Yorgunluk dizlerimin bağında bir pranga
Olduğum yere çökmek istiyorum
Yavrusunu yitiren bir ana gibi
Başımı ellerimin arasına alıp hıçkırarak ağlamak.
Ağlamak yokluğun boşluğunu doldurur mu?
Ağlamak giden huzurumu geri getirir mi?
Ahh be yar
Senin için neleri göze aldığımı bilsen
Beni şimdikinden daha mı fazla seversin?
Senin beni daha çok sevmen, beni kendime getirir mi?
Düşünmeyi bir sefer olsun yürüdüğüm caddelere gömmek istiyorum
Bir kez olsun aşk için ben de ölmek istiyorum
Vazgeçtim beni durdurmayın
Sevdamın sesi beni çağırıyor.
Ayvazım DENİZ
5.0
100% (11)