gitme...
diyemedim
dönüp arkana uzaklaşma buralardan
bırakma beni hasretinle başbaşa
terketme sensizliğinin hoyrat esaretine
ve özlemlerin kızıl alev yangınlarına

ben..
kimseyi sevmedim, seni sevdiğim kadar
dahası, sevmeyi beceremediğimi öğrendim
seni sevinceye kadar
katmadım rüyalarıma başkasını
kimseyi sayıklamadım uykularımda
.........................ve hiç sarılmadım
.........................yastığıma sen diye

sen...
güneşimdin dünyamı aydınlatan
yıldızımdın..
gökyüzünde en parlak
hayranlıkla izlediğim
uzanıp da bir türlü dokunamadığım
.......................ve bir gün
.......................ansızın
.......................yakınımda bulduğum

bir akşamdı gidişin, bakmadan hiç geriye
.......................beni yalnızlığa
.......................beni sensizliğe
.......................beni özlemlere
.......................beni sonsuz hasretlere
mahkum ettin sevdiğim
aramadın bir daha
ne bir haber, ne bir selam gönderdin

alışamadım..
kader deyip yokluğuna
kapattım pencerelerimi sımsıkı
çektim kalın, siyah perdelerimi
söndürdüm tüm ışıklarımı
döndüm içimdeki karanlığın
sonu gelmez dehlizlerine, yeniden

ya sen nasılsın oralarda
öldürdün mü yüreğindeki beni
mutlu musun gerçekten

20.07.2004