Kaç gece
Kaç gecenin zifiri karanlığında
Kirpiklerimin ihanetine uğradım

Özlemlerim
Gün dönümlerinde vurdu beni yüreğimden
Bana karşı
Sana rağmen
Sevdim
Özledim
Haykırdım
Sessizdi çığlıklarım
Acılarımın dili lâl
Ne olur
Sessizliğimde duy beni

Kayboldum
Çıkmaz sokakların sonsuzluğunda
Sokak lambalarına sor beni
Köprü altı çocuklarına
Kaldırımda açan çiçeklere
Kanadı kırık göçmen kuşlara
Sor beni
Ne olur
Arayıp da bul beni

Çaldığım kapılardı
Yüzüme birer birer kapanan
Sağanak olup yağdı gökten ayrılıklar
Saçının tellerine yazdım
Sana dair şiirleri
Yine de tutunamadım
Ne olur
Tut ellerimden bırakma beni

Kaç kez doğdum küllerimden
Zümrüd-ü Anka misali
Kaf Dağında tutsaktı
Sevgi çiçeğim, ulaşamadım
Kilitler vurdular yüreğime
Açamadım kapısını
Ne olur
Özgürce sev beni

Gelincikler kanadı
En güzel yaprağından
Eğip başlarını
Yas tuttu başaklar
Yalvarışlarım göklere ulaştı
Samanyolu’nun en parlak yıldızıydı gözlerin
Görmedin özlemle yanan
Taşlara vurduğum başımı

Bir can yüreği yoldaşım
Bir can yüreği güneşim
Belledim
Anladım ki bu yüzden
Sönmeyen ateşim
Ne olur
Bil beni
Bilip de gönlüne koy beni

Özlemin adı sen
Yaşamın tadı sen
Kalbimin ritmi, gözümün rengi
Şiirimin dili sen
Ne olur
Yürekten sev beni
Sev beni…!