sen hâlâ çocuksun ben aklıma bir iklim arıyorum
bir çentik daha atıyorum çeteleme
mevsimler hızla değişiyor yorgunum
çıplak ayak geziniyorum evin içinde
üşüdüğümde bir ıslık tutturuyorum

sen hiç büyümüyorsun ben yanlış yollara sapıyorum
bir ayna var kitaplığın üstünde
bazen bana benzeyen bir gölgeyi seyrediyorum
akla ziyan bir ressam sırıtıyor duvar griliğinde
bir maske kazan kaldırıyor
yüzümdeki yara izi kırmızı
çıldırabilirim –çıldırmıyorum

ne çabuk unutturuyor yeniler eskiyi
bir bir soluyor saatlerin rengi
sayıyorum mülteciyim kendime
sayıyorum bir ömür daha ekledim heybeme
etti yirmi
ve yedi

ki sen hâlâ dünsün hiçbir şey değişmedi
ben sadece oyalanıyorum yaşamüstü
hin bir sürrealist düşlemi sırıtıyor duvar griliğinde
çoğaldıkça çoğalıyor kolu kesik venüs’ün saf görüntüsü
korumalısın yaralı masum venüs’ü
en iyi görüntülerle kurabiliyoruz yaşamı çünkü
sözcükler ezelden zedeli

bugün otuz bir ekim ikibinoniki
ağır ağır eriyor saatlerin yılgın gövdeleri
duvar griliğinde bir gergedan var ve bir ressam
‘yeni insan’ın doğumunu seyrediyor jeopolitik çocuk
dizleri dibinden havvannemizin
geciktikçe gecikiyor doğum
öyle ki bahar taşıyor olmalı bu esnada asya’ya silahlar
öyle ki özgürlükçü sömürgecilere evriliyor olmalı
saray-meclislerinde el-tiranlar
ve sen hâlâ inatçı bir çocuksun
büyüyebilirsin –büyümüyorsun

ve yıllar akıyor eriyen saatleri yok sayıp
belleğin direnişi sürüyor
uzanıp ışığı açıyorum bir şiir vakti
gözlerim kamaşıyor
parmağımla yokluyorum yüzümdeki kırmızıyı
hiç mi hiç yanmıyor bu kez canım
gerçeküstü bir çağrı var duvar griliğinde
uzun bacaklı bir fille selamlaşıyorum
bir nardan doğan balığın doğurduğu kaplanı okşuyorum
seni görüyorum büyümüşsün
belin incecik gölgedesin göğüslerin dolgun
sol kolun yastık sağ kolunla gözlerini kapatmışsın
iki ihtimal var ya uyuyor ya da utanıyorsun
yoksa ölüler bu kadar güzel kokmaz biliyorsun
bir ıslık tutturuyorum üşüyünce
devam ediyor duvar griliğinde narkissus kendine dönüşmeye
yanılıyorsun
yirmi yediyi bulmak
öyle zannettiğin gibi güçlü kılmıyor kimseyi

gün hâlâ otuz bir ekim ikibinoniki
sen bir çocuksun ben yirmi yedide tutuklu
söz hiç mi hiç bilmeyecek
ressam ve saatler
hayalini ne çok kurduğumu…