Uzun zamandır şiir yazmıyorum
Kendi elim mi bu kaleme sıkıca sarılan
Yoksa duygularım mı bir yol buldu akıyor
Nice zincire vurulmuş sözcüklerim var
Hücrelerinde kilitli
Neden bu kadar cezaya çarptırıldılar
Yoksa onlar mı Roma’yı yaktılar
Sen neden susuyorsun gardiyan
Mezarlık bekçileri gibi kopmuşsun hayattan
Elinde özgürlük anahtarı bir emekleyen çocuk
Oyuncak edinmiş onu kendine
Kitlelerin mutluluğu asmada koruk
Etraf buram buram çiftçi sabrı kokuyor
Ve seher vakti sessizliği
Tam yalvarma vakti
Uğultu tekrar başlayacak şehirde
Ta ki bir gün bitip yenisi başlayana dek
Bilmem ki kaç gün geçecek
Çocuk büyüyecek ve
Elindeki anahtarı fark edecek
Ekinler de büyüyecek tarlada
Sararacak ve hasat mevsimi gelecek
Ürün denilen yarısı ihtiyaç
Yarısı elimden alınan haraç
Kölesi oldum
Yirmi birinci yüzyıl kapitalizminin








Mehmet Akif Tiryaki