Artık bir sebebi yok pencereler ahşap ile kaplıyken
onları çepeçevre kurşunlarla çevirmenin
dişleri seyrektir mutluluğun
ve ayrıca imanı gevremiş bir Karadeniz sahili

Su, sektirir kimi zaman taşlarımı
yemekten bunalınca içerim doya doya
içerim semizlik dert taşlarını
hiçbir zaman değer bulmamış gibi hep orada
duran binlerce insan parçacığı

Güneş batar,
battığı gibi doğmasını bildiğinden saygım büyük ona
oportünist yıldızlar
ressamın hangi fırçasını yesem
uygun adım tarih kokar büstleri yazanlar
bugün tekil zaman
yarın hiç olmamış

Ardı zaman, bu hayattan alabileceğin dersleri saklamaman gerek
sesim incinir, sesim kısılır, sesimi duymak istemem
hiçbir şeyi olmayacaksa, hiçbir şey var olmadığından
değildir
göğüs germek, en militarist güçlerce belirlenmiş
en saf çocuğun elifine benzerken yüzündeki melek izi
aktüel bir toksin yudumlayan denemelerde prospektüs olan dualarda
üç yıllık vahametten bahseder Mekke
Medine arası bin dört yüz sene

Çaresiz iseniz, çare siz olamıyorsunuz çoğu zaman
ben de inanıyorum adetli, töresiz sendromların hepsine
pek çoğu şimdi önyargı ama, sadece
karpal tünel hüznünde defne yaprağı arıyorsam şimdi
hakkıdır, hakkı yenilmiş hayatlar adına tekrardan başlayabilmek

İyisi mi şimdi iki köpek bulup çiftleştirmek onları
beyzbol sopasıyla ruh da kara delikleri olanları korkutup
trafik cezalarının artmasını indirmek babında

Çoktan nemlendi tarihim
ıslatana aşk ola