Aklın süzgecinden geçirmez kimse,
Diline geleni, döken dökene.
Tapınır kendinden cahil birine
Üstelik putunu diken dikene!

Kime sorsan, “ilmin ehlidir” kendi,
Nefsine köledir, sana efendi.
Bin yıldır aşk ile örülen bendi
Gördüm ki hırs ile yıkan yıkana!

Baş tacı etmişler namı, şöhreti,
Ona ulaşmaktır bütün gayreti.
Taşıyor bu millet böyle mihneti
Namerde boynunu büken bükene!

Ayrılmış insanlar onlarca kola,
Saygı yok sevgi yok, rağbet hep mala.
Tohumu denkleyen çıkıyor yola
Sahipsiz tarlayı eken ekene!

Arayan kendinde bulur dermanı,
İsterse har vurur, saçar harmanı.
Ceddinden yadigâr kalan ormanı
Nefret ve kin ile yakan yakana!

Eskiden olsaydı sorun kalmazdı,
“Emek olmaz ise yemek olmazdı.”
Açık kalsa kapı, kimse çalmazdı,
Kilitli kapıyı söken sökene!

“Kim bunlar?” diyerek adres isteme!
Sayarsam binlerce girer listeme.
Üşüsem yorganı örtsem üstüme
Onu da üstümden çeken çekene!

10/2012/Konya