“Olur ya; yâr’dan ayrı, hançeri bağrına basarsın…”


Yine bir mevsim ölür; kucağımda kalır/ kimse suçlu değildir!
Çünkü hiç kimse mevsimler kadar kuşlara sadık değildir…

…hırpalandım! Mühürlü bir aşkın içinde kala-kalsamda,
Benim ayakta duruşum bile bir onurdur… Cesaretimse;
Gözyaşımdan damlar sessizce/ mevsimler hasrete tutsak,
Bir ben yine tek başıma-sana doğru hançeri bağrıma basarım…

…sendelendim! Yeminimin yolunda nehir gibi tek yönde aksamda,
Benim kaşımın çatması bile bir şereftir… Cüretkârlığımsa,
Kanımdan damlar sessizce/ zaman hasrete köle, bedelsizce
Bu yürek yine tek başına-sana doğru hançeri bağrına basar…

…sen bil diye gönderdim bu aşkın son harfini azraile
Çok kolay değil; ama bilki hiçbir şey eskisi gibide hoş değil…


“Olur ya; yâr’dan kopuk bir yürek, hüzün deryasında kalır …”



Emre onbey