0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1125
Okunma
Küflü bir meyhanenin en ücra masasında açsak
gözlerimizi. Önümüzde bir büyük, kulaklarımızda ‘’elbet birgün
buluşacağız’’ gönlümüzde bir dolu yük… hiç konuşmasak, kadehler
vurdukça birbirine sessizliğin sohbetine dalsak. İçsek sarhoş oldukça
ayılsak, meze yerine umutlarımızı yesek rakıya su yerine gözyaşımızı
katsak… Sonra birbirimizin koluna girsek masalara çarpa çarpa çıksak oradan.
Kolkola sahile yürüsek, yosun kokusunu bölüşsek, sabaha kadar öpüşsek… Neyse zeki mürenin de dediği gibi; ’’elbet birgün buluşacağız’’ ama o gün
bugün değil.. En iyisi evin yolunu unutmadan buradan gitmek
