kalmakla gitmek arası duygularda
yine çakıyor
kara bulutların şimşekleri
nefes almak yaşamaksa eğer
bakın gözlerime
okuyun hiç olmanın ayaz dolu seferini

yarının özlemine dair
boynu bükük selvilerden
bu akşam ister istemez hisse kaptım
hayallerimde
bir yanıp bir sönüyor bütün ışıklarım

ey yüce mevla
nasıl da yüzü soğuk mermer taşlarının
öyle bir gerçek ki bu
kendi ellerimle kurduğum mizanda suçluyum
bir dokunsanız hatıralarıma
hedef olursunuz, bin pişmanlığın oklarına

ah be ah
semada mı güzel, deryalarda mı o mavi
koca incir çeşmesindeki dileklerime
saçımdaki tellerin kökleri bile ağlıyor şimdi

yalansın dünya, yalan
ben sende dümensiz bir kabuk
madem bir canım var, isyan haram
ne bir eksik ne bir fazla yaşanacak elbet
eğrisiyle doğrusuyla devam ediyor yolculuk
24.10.2012-Ahmet BOZTAŞ