12
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
2053
Okunma

Hiç bir şeyden habersiz,savunan hücreler takatsiz
Kanında dans ediyordu hastalık yorgun bitap halsiz
Nefesim daralıyor anne dedi,bebeğini attı çaresiz
Ateş vücudunda kaynadı bir tümör sinsice sessiz..
Hücrelerini kemiriyor içinde masum idi o minik hayaller
Pembeydi çiğnediği en canlı renkte ağzındaki şekerler
Tükürdü yere baş ağrısı kızardı derisi pare pare şişler
Anne ölüyor muyum ben dedi ?başucunda beyaz melekler..
yine kayıp sayfalarım işte
şiir kıyısından akan yaşam ile..
LÖSEMİ PEMBECİK MİNİCİK HAYATLARINI İKİYE KESEN KARA BİR MELEK OLMAMALI...HER ŞEY GÖNLÜNÜZCE OLSUN ...ARKADAŞLARIMA HAYIRLI BAYRAMLAR DİLİYORUM..
bir baba lösemi olan çocuğu için şu sözleri dile getiriyor’sabahları hasta uyanmanı istiyorum yavrum,olsun sen yinede nefes alıyorsun meleğim...
5.0
100% (9)