21
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1582
Okunma
Dün akşam saatlaerinde Ankara’da kızılayda dolaşırken yedi yaşında saçalrı simsiyah gözleri zeytin tanesi büyüklüğünde bir kız çocuğuyla karşılaştım...Bana bakıp -Abicim mendil alırmısn ? diye sordu... çocuğun ses tonu yüreğime o mendili almadan asla gidemezsin komutunu çoktan vermişti... küçük kızdan mendil aldıktan sonra yolda yazdığım bir şiir....
Keşke yaşın kadar yük taşısaydın
Zor değil mi be küçük kız?
-Hiç kimsenin yağmurun bile
Böyle küçük elleri yoktu-
Şarkısndaki gibi masum ve sıcak kalabilseydi ellerin
Olmuyor değil mi küçük kız?
...
Umutların bile çaresizliğine mi yeniliyor?
Hayallerini bile satılığa çıkardığın hayatında
Hayalsiz mi yaşıyorsun be küçük kız?
...
Yine ağlıyorsun
Gözüme toz kaçtı deme
Çocuksun ama
Bir o kadar da çocuk değilsin be küçük kız
Yaşın yedi ama bir o kadar da büyüksün be küçük kız
’YİTİK HATIRA’