katli vacip bir yokluktun sen her sonbahar da
kızıla bulanmış yalnızlıklarım kan kokarken
ellerim titrek gülüşlerim keskin

ya;
şu sinemden sızan yazgı ne
siyahı sevdim diye siyahı giydim diye mi
yapıştı kaldı kara bir büyü gibi üstüme

olmaz ki;
kaç libası soydu gece tenimden
sancısız doğmadı hiç bir sabah şehrime

kızıl gün şafak atarken yokluk nöbetleri çöreklenirdi ufkuma
sarılırdım soğuk bakışlarının çiğ yeşili yapraklarına

öğle bir müptelaydım ki;
ayyaş diyorlardı gönlüme
içmiyordum oysa ki; sarhoşluk veren hiç bir içkiyi

haydi sor meyhaneciye, uğramış mı yolum sokağına
değmiş mi dudaklarım harama

deli;
yalan be koskoca bir yalan

oysa ki;
temiz düşlerim vardı mutluluk kokan
ikbalime engel durur bu fesat b/akış

nedir bu kibrin?
göğe mi çıkacaksın
gönlün rahat eder mi yükseklerde
karun kadar servetin olsa

bil ki;
himmetin yoksa nazarıma
sürünerek gideceksin mahşer-i huzura