seni kendine yasaklamış çocuk
seni kendinden uzak tutuyor
bir kuyrukta arka arkaya gelirseniz
ona dokunursun diye korkuyor

korkuyorsun çocuk
yalnızlık kokuyorsun
özlemek kokuyorsun
delilik kokuyorsun
aşık olmuşsun
korkuyorsun çocuk

pembe pantolon
yeşil hırka
kahverengi pabuçlar
için yanar bilirim
yüreğini dikenli bir el avuçlar
için yanar
kaynar sularla yıkanır için
bilirim
ölebilirsin bir teli için

saatleri eskitebilirsin çocuk
ama zaman öyle geçmez
kendi kendine şiirler okursun
kendine okursun
o ne duysun

sonra ağlarsın çocuk
önce de ağlarsın
hep ağlarsın
dua edersin
ümit edersin
aşıksın ya ,beş para bile edersin
ama yirmi saniye cesaret edemezsin çocuk

içine bir şeyler düşer, ölerek
için ıslak bir kağıt yığını
için yapışır içine çocuk
tırnaklarını özlersin

sesini bilmek istersin
kokusuna sinmek istersin
ulan bir günlük yakışıklı olayım dersin
olamazsın çocuk

hayallerinden sıkılan
rüyalarından bıkan
kendine tıkılan
saklanan bir oyuncak olursun çocuk
açtıkça içinden kendi çıkan
kendi çıkan
kendi çıkan
kendi çıkan
...
öyle saçma
öyle ıslak
öyle sıkılgan
öyle kendinden dışarı çıkamayan çocuk

bir metre ne uzak dersin
gözleri ne güzel
gözleri ne büyük
gözlerinde büyümek ne güzel olurdu çocuk
çocuk
ne güzel olurdu dersin

ellerinde olmak
ellerinin arasında
dudağının kenarında
bir uçuk yarasında
bir tek ona yakışan o
kaşları karasında
ne de güzel olurdu
ne de güzel
çocuk

aşıksındır
uyumuyorsundur
yemiyorsundur
ruhuna iniyorsun çocuk
indikçe yükseliyorsundur
kendinden geri
bir tek o kalıyorsundur
ama
görmüyor çocuk
bilmiyor çocuk

hani çocuksun ya
yirmi mi
kırkbeş mi
kaç yaşında çocuksun çocuk

seviyorsun iyide
korkuyorsun çocuk
korkuyorsun çocuk
korkuyorsun çocuk

sen ne çok korkuyorsun
sen
ne çok çocuksun
çocuk ...