13
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
3258
Okunma

İki insan arasında sevgi coşkunluğu ruhi aynileşmeye götürür.
Ruhi birliktelik olduğu zaman birisi üşürse diğeride üşür,
biri mutluluk içinde ise diğeride mutludur.
İki ayrı ruh birbirleri ile o kadar karışmışlar, birleşmişlerdir.
Birinin hali anında hem içten içe ve hemde dıştan dışa diğerine zahir olur.
Seni kırdığım zaman canım acıyor
Acıdıkça canım seni kırıyorum
Kırdıkça kırılıyorum
İçim yanıyor
Ey yar;
Kimseyi bilmedim bu güne değin,
Böyle kendimden,
Kendim kadar,
Ve hiç kimseye etmedim,
Böylesine itibar.
Hani sen bensin çoğu kez,
Ben de senim,
Sen hüzünlenirsin,
Ben titrerim
Biriktikçe elemlerin,
Kahrederim.
Senin yüzünü yere düşürür,
Gönül gölgelerim
Tanıyamam bazen kendimi
Anlayamam seni,
Anlatamadıkça beni,
Yakmak isterim canını
Öz canıma batarım
Sana kızarım,
Kendimi yakarım
Tevafuk deriz çoğu kez
Sen yazarsın, ben söylerim.
Sen düşünürsün,
Ben tebessüm ederim.
Kahırlanırsın bazen
Derin derin
Söylemesen de bilirim
Gözbebeğimden okunur kederlerin
Dillerin sevda yazar,
Mühürlenir yüreğim
Teslim olurum varlığına
Düşerim ayak ucuna
Sen toplarsın, ben dağılırım
Sana koşar tanelerim
İşte böylesi bendeyken sen,
Ve böylesi içindeyken ben,
Hiç olmasın mı nazım?
Olmasın mı cilvelerim?
(a K a)
5.0
100% (14)