ne gelmek istediğimizi
ne de gitmek istediğimizi sormazlar elbet

öyleyse
başladık bir kere
bitirmeliyiz…

zaman gelir
büyü artık derler
işin kötüsü bizde büyümek isteriz
sonra çocukluğumuzu deli gibi özleriz
ama büyüdük de

o zaman;

hadi koşalım harıl harıl
olmadı
kamlumbağaya dönüşelim
Kabuğumuzda yaşarken
aşka düşelim
aşka koşalım

aşk da sormaz
ne gelirken ne giderken

gelirse hoş geldin
giderse
sus geldin
acı geldin
eg geldin kaka geldin deriz

şanslıysak da
leyladan-mecnundan geçip
mevlaya varırız...

arayan
mevlasını da bulur belasını da
hesabı...

buarada
aç kalmamalı,
mütamadiyen cebelleşmeli
direnmeli
ve
kazanmalıyız…

kaybedersek de
napalım
kazanmakta var kaybetmekte
der teselli ve telkin ediliriz

koşalım deriz
çelme yeriz
duralım deriz
tepiliriz
yürüyelim deriz
tuzağa düşeriz

başladık ama
mutlaka bitirmeliyiz…

olmadı
küseriz
sitemkar kalırız
feleğe sayar dökeriz

sonrasında
bulutu, yağmuru
baharı, çiçeği
güneşi
tekrardan görürüz
hadi şimdi
gelde barışma deriz

şiir söyler
şarkı dinleriz
ama asıl
yarım kalırsa şiirimiz
ve müziğimiz
bence
işte biz o zaman biteriz

ki kötülerin müziği yoktur
derler...

bitmek, yitmek, susmak
tükenmek de yetmez

başladık bir kere…
sonuna kadar
sona kadar
gitmeliyiz….

demem o ki

der ki bu kulunuz;
bu kısır döngüde
sıradanlığımızın
farkında
sıradanlaşmadan
sırrımıza
vakıf
yaşamayı-yaşatmayı
yeniden silbaştan
defalarca
tekrar etmeliyiz..

gittiği yere kadar...

( Dilek KARSLIOĞLU )