Ne güzel raksediyor gözlerinin ahengi

Denize nispet yapar maviye çalan rengi

Ceylan gibi salınır, kalır ardında bengi

Dünyalar üzerinde yoktur bir tane dengi


Annesinin kızı mı, babasının kızı mı?

Gökte Samanyolu’nun sönmeyen yıldızı mı?

Beyaz ipek şalı mı, salkım söğüt dalı mı?

Sevgi akar dilinden, yoksa Anzer balı mı?


Serçe kuşuna benzer yumuşak minik kalbi

Bıraksa uçuşacak kelebek gibi sanki

Takdire şayan olur bu asil özelliği

Allah övmüş yaratmış ondaki güzelliği


Dökülür omuzundan altın sarı saçları

Görene ah çektirir, kalem gibi kaşları

Güneş gibi parıldar, alev saçar gözleri

Hüznü siler süpürür, gamzeli gülüşleri


İstanbul Prensesi, gözümüzün nurudur

Umutlara güvence, ufuklara yolcudur

Kabataş’ın Sultan’ı, başımızın tacıdır

O, bizim gözümüzde Kaşıkçı Elması’dır


Bengi: sonsuzluk, ebedi
Kaşıkçı Elması: Topkapı Sarayında bulunan ve paha biçilemeyen elmas