Bir esen rüzgar
Bir de tükenmeyen özlemler yakar benliğimi.
Ne dile dökebilmişsindir ne de yutabilmişsindir dişlerinin arasına sıkışan iki lokma sevdayı...

Kalbini kavurur ya hani,gözlerini uzaklara daldırır,
Her hatırladığında derinden bir "of" çektirir sana ,
İşte kardeş tam ondan gönder bana!
Dumanı üstünde,heyecanı taze olsun.
Çok çektirtmesin ama fazla özletmesin de.
Bir rengi olacaksa eğer karartılar barındırmasın içinde,
Düşler gibi pembe olsun.
Ne ulaşılmaz olsun ne de çok kolay...
Ama imrendirsin, hayıflandırsın herkesi,
Hüznü fakir saygısı ve hürmeti sonsuz olsun.
Öyle bir yaşatsın ki kendini doyumsuzluk onda can bulsun.
Daha yok mu dedirtsin küstahça,
Eğer yüzsüzlük olacaksa böylesi olsun.
Sarmaşık gibi bunaltmasın ama gün döndü misali de sadık olsun.
Sevdası mihrabı ise eğer ,
şahidi de şerefedeki sarhoş eden sesi olsun
Gözler dalsa da rüyalara,
Gönüller hep güzelliğiyle uyanık kalsın.