_________________nerde yaşadık kendimizi
bizim sandığımız görüntü mü bu
elimizi dokununca yok edilmez çizgiyiz
yazgı boyunduruğundan kurtulmaya çalışan
bir rüyada gibi tıpkı
isteyince değişmez ki yüzümüz
her yere götürürüz
içinden çıkılmaz ben’i

ve nerde yaşattık sen’i
çıkarıp parmak ucundan, tenden
kalıpları belli mi hayallerin
sonsuza giden ucu
yakalamak mümkün değilken
arıtırken kendimizi
sen’i unuttuk ben’de
öyle hızlı kulaç attık kendimize

bizi öldürdük


Nazik Gülünay
__________________________________________


Çizgilerilerimiz ne oldu acaba Gülünay şairim. Çizgilerimiz.... Kırmızı.... mavi ve daha nice güzel rankli çizgilerimz vardı, onlarla hep övünür dururduk. Söylenişleri bile bir başka güzellikte, en görkemli ve süslü horozlar gibi kabarmamıza, kabadayı - kabadayı yrümemize destek olurlardı. Şimdi hiç biri yok, grilerine bile razı olsak,onların da tonları gri topraklarda, gri dağların kayalarında belirsiz oldugu maalesef bir gerçek.
Umut toplumu edildik hepimiz. Aş - ekmek yerine, bolca umut dağıtanlarımız her gün yeni bir güdemle bizi oyalayan, derin uykulara daldırmak isteyen, yöetenlerimiz var "Umut fakirin ekmeği, ye-ye tükenmez" kabilinden halimize bıyık altan gülüp, alay eden yönetim mühendislerimiz.... var.
Evet onların nazarında sadece soluk çizgiler halinde kaldık. En büyük sevinci duyacaklar, soluk gri noktalar haline dönüştüğümüzde.
Yetkin kaleminzi, bitmez çağlayanlar gibi yansıyan ilham ve emeğinizi, içtenlikle kutluyorum. Kemal Polat

kempol tarafından 10/9/2012 10:41:50 PM zamanında düzenlenmiştir.