SAVRULMUŞ BİR KÖZ

Uzundu elin, Van Gölü derin
Savrulmuş bir közdüm ben
Sönecektim oralarda
Alıp yüreğine koymasaydın beni.
Sarsıldı Van Gölü
Alınca sevdayla beni yüreğine.

Uzundu elin, Van Gölü derin.

Taşırsın yedi dağ omuzlarında
Eksilmez kocaman gülüş yanaklarında
Savrulmuş bir közüm ben yüreciğinde
Gamzendeki pınar yol alır bana
Güldüğünde çarpar yüreğim.

Bir ayran tortusu Van’ın göbeğinde.

Kıskanır dört basamak merdiven
Bir kitaba benzeyen duruşunu
Davetkâr gülüşün çağırır beni,
Unuttun mu yoksa
Ortasındayım yüreğinin?
Ne sönen bir közüm
Ne de kavuran çirkin bir sıcak.

Çirkinliğin öldürmez içindeki
Yıldırım renkli gökkuşağını.

Saklambaç oynarız yüzümüz
Gelgitlere kum döken martı olsa da;
Barış hep sığınır gölgemize
Saklanırken güneş
Ayak izlerinde beni toplar bulutlar.

MUSTAFA SÖYLEMEZ 08.EKİM.2012