gece olur

penceren ay sağar odandan yana
sen sessizce devirirken başını
yastığın en kimsesiz kokan yanına

çoktan uyur şehir
hepsinin yatağında bakir bir huzur
sende yaban bir yalnızlık uğultusu

hiç yokmuşsun gibi


kör bir yumak olur
yuvarlanıverirsin içten daha içeri


sıkı sıkı kapanır perdeler
tutuklanır aklında yaban ladesler
yüzün soluk
yerde birkaç izmarit,
elinde son nefeslik sigaran
dilinde bayat bir şarkı


çürük bir çerçevede
en ufak umuda geçiş kalmaz pervazında
keder boğazına batarken acı acı
karışır karanlığa gölgen
hiç yokmuşsun gbi


ay güler haline
ağlamak istersin
gökyüzünü ıslatacak kadar ağlamak
güldüklerine veda bile etmeden
terkeder gözyaşların yavaş yavaş

hiç yokmuşsun gibi


tütün basarsın yaralarına
tam yutkunacaksın bir uykuya niyetlenip
öyle apar topar sürter ki kalbine sevdası
gecede ateşe verir hayallerini
kalakalır beklediklerin

hiç yokmuşsun gibi


ölümü çağıran bir uçurum olur gözlerin
bilirsin ki felaketsin
bir garip ölüm çiçeği adın
bir mıhlanır ki gerçek
zulana yuvarlanma da göreyim...



ömrünü yer yersiz beklentilerin
bakamazsın aynalara
ayna sızar ruhundan öte
kalırsın kendi kendinle
kendinden ötede de karanlık emzirir geceni

özünün sağrısında gerçekler patlar yüzüne
bir bakarsınki şuncacık yer kaplamışsın

hiç yokmuşsun gibi



vedalaşmadan halinden daha zavallı bir kaç yıldızla
çoktan çökersin içine

bilirsinki;

ayrılıkta sevdadan kavuşmakta



A
Ş
K



yaksada var



soğutsada



kimsenin senden bir haberi yok
kendinle yaşattığın yüzüne bakılmaz aşktan
iklim iklim çürür çiçeklerin
ölümü sevdirir sevdan


tohumlanır acın kendi rivayetinde



bir zührelik yıldız beklerken
karanlığa bile bilirsinki hasret kalacaksın
hiç yokmuşsun gibi






GG...







... ...