Otuz Yıldır Yazdım Da Ben Şairim Demedim


Öncelikle şunu belirteyim, bu sözlerim bir şahsa yönelik değildir.
Eylem ve söylemleri ile yürekleri incitenlerdir.

Yürek inciten kim olursa olsun; bu sözlerin muhatabıdır.

Ustası yoktur bunun; kalpleri kırmayınız
Şu gönül safrasında, kimseyi yormayınız
Üç beş günlük dünyada, zifte bürünmeyiniz
Otuz yıldır yazdım da; ben şairim demedim.

Şair olan odur ki; sevginin kaynağıdır
Hüzünlüyü güldüren, bir sevgi ırmağıdır
Şiirsiz muhabbette, sözler darmadağındır.
Otuz yıldır yazdım da; ben şairim demedim.

Şairi susmuş millet yok olup siliniyor
Kim şair, kim değildir; herkesce biliniyor
Yaşanan güzellikle, kalıcı olunuyor
Otuz yıldır yazdım da; ben şairim demedim.

Her yanım kırıldı da; bir yürek incitmedim
Sizler kalın dediniz, kalıyorum gitmedim
Kalem tutan elleri, sevdim, öptüm itmedim
Otuz yıldır yazdım da; ben şairim demedim.

İki satır yazınca öğüt vereni gördüm
Hele az da kızınca, şiir döveni gördüm
En büyüğüm diyerek, aklı yavanı gördüm
Otuz yıldır yazdım da; ben şairim demedim.

Kendini usta sanan, nasihat sıralarmış
Belliki ustaları, bunları çok şımartmış
Bunlar gittiği yeri, kendi gibi karartmış
Otuz yıldır yazdım da; ben şairim demedim...

Diken gibi sözlerle; öğüt, nasihat olmaz
Senin iki lafınla yazan kalemler yılmaz
Ne der isem diyeyim; aklı evvel anlamaz
Otuz yıldır yazdım da; ben şairim demedim.


Kadir Durak

lebiderya