Portakal Renginde Kaç Kadın


portakal renginde göğüsleri vardı
bunu ben kurgulamadım
yeşil giyerdi siyah gibi
kırmızı öpüşürdü beyaz gibi
suçlanınca sergüzeştliğinde bir patika bulurdu
oradan hemen uzaklaşırdı
gövdemin haritasını ezbere bilir gibi


saçlarını dağıtan bir tek o değildi
tarardı saçlarını sabaha yakın
gecelerine sutyen takardım
çözerdim
ağı elimde kalırdı
yemi dudaklarımda
kanı üşürdü
emilen boynumda
birkaç kelime dışında sevmezdi hiç şiiri


basit tırnaklarında ayırdığı hayat
bacaklarından kumlu ezgilerin yayıldığını
en iyi ölüm bilirdi
gözlerine bir misafir oldunuz mu
buyur ederdi
etmesine de
yalımdı çelimdi sevimsizdi
bir tek elleri vardı hatırladığım
yumuşattığı
gayelerin telaşlandırdığı
bir kapı kilidi
gibi


ona döndüm
odaya döndüm
ayna gerçekçiydi
ilk defa yüzümü inceledi
ve sabahladığı geceliği inceden delindi
terliklerini kenara koydu
yağmura çıktı
topuklu ayakkabılarında bir pikap sesi
ağır adamların seviştiği her hâlinden belliydi


yaz gelirken yanına bir dost al artık
çünkü günahı yok burkulmanın
içinde lavların yükseldiği lehli dağların
kor günlerinde bir e geçirmek zordur
aşk gelirken yanına bir yalnızlık al artık
çünkü buralarda bedeli yok sonsuzluğa yürümenin
bu yüzdendir
hesap çabuk ödetilir
tutulan ilk lades yeminse
kin üretmek emirdir


sana döndüm
dünya’ya döndüm
ayna sevinçliydi
ilk defa rengini inceledim
ve sessizce ahulu söyledim:

yatağıma girdiğinde kaç kadındın
birtürlü bilemedim!




Payanda