“..YAŞLILIK’ ta BİR KONUK’tur.” günü gelir,çeker-gider..
HER İNSANA NASİP OLMAZ..GİTTİĞİNDE HERŞEY BİTER..
Ahiret’e varan yolda,sen de bihayli yol aştın,
ALLAH’ına sarıl hele,ola ki seni affeder ?..

Ençok yaşlılıkta lâzım,insana iz’an ve akıl;
İbadete,hayr’lara,tevbeye,duaya takıl !..

Neçok ümitler taşıdın,nice vaatler dinledin…
Hiçbirisi de turmadı..Ümitsizlikten inledin…
Hayli zaman,şu fettan’ın ardında gezdin,dolaştın;
Herseferde,belki ?..diye,hep boşuna ümitlendin..

Herseferde de aldattı !. Bırakmadı sende akıl !.
Birazcık aklın kaldıysa,git ,bir başkasına takıl !..

Cemalettin,sen bu derde nereden,nasıl bulaştın ?!..
Olacak iş miydi,sanki ?.Ne sanmıştın,neden şaştın ?..
Neyse ki çabuk uyandın..sade çarşafa dolaştın;
Ennihayet ,şimdilerde,akl’a-mantığa ulaştın…

Hele şükür..Geri geldi,akılsız başına akıl ! (!)
Oturuver edebinle !.Ne koşuştur ne de takıl !..

O fettan geldi,bulaştı !!.Olmaz !.dedim,kâr etmedi..
Sihirlenmiştim adeta..Kaçmağa gücüm yetmedi..
Bu sevdalar,sevda değil…Belli ki O’na alıştın;
Gûya beni “.seviyormuş..” (!) Hayır !.desem de gitmedi…

İşvebazın işvesinden, kalmadı bir dirhem akıl…
Kurtul da şu musibetten!.akıllı birine takıl !..

DOST ki,seni,”..Eşinin biricik sultanı..” biliyor… (*)
Lâyık görmüş,sana, “..Sadakat timsali Babam..” diyor..
Öz kızın gibi sevdiğin,Biricik Can DOST’a koştun..
Saygısında,sevgisinde,hürmette kusur etmiyor..

Kulları kulansın, diye,insanlara vermiş akıl;
Bir ALLAH’a,bir de Gerçek DOST’un DOSTLUĞU’na takıl !.

—Mehmet Cemalettin Bayhan-ERDEK-24.10.2007