/Adalet duygusunu yitirmiş, yeni bir çağın modern yaralarında
İsa’dan kalma çarmıhlarda, lanetli yaşamların belirgin köhneliği!../



I

hayatın sırtında sustalı sesim;
ve kentlerin rahminde doğmaya hazır piç acılar;
evladının bedeninde sigara söndüren işkenceci babalar
ırzına geçildikten sonra öldürülen çocuklar!..

hayatın sırtında sustalı sesim;
ve gecenin aşınmış yüzünde, bulanıklığa teslim,
uyuşturucu madde bağımlısı ibnelerin,
travmatik yorgunluğunu simgeleyen bozgun düşleri:

bu kentin göğünde, kuşlarda yükseklik korkusu
çürümeye eş zamanlı düşünceler-
ve hüzün bonkörü orospuların acıklı ve paslanmış çığlıkları...
herkes kendi yarasına gizlenir / kendini ihbar eder,
kendisi için ağlardı...

bense kemana tel, şarkıya söz olurum...

II

kentler kalabalıktı ve herkes bir diğerinin hüznündeydi;
birinin rüyaları, bir başkasının gözlerinde rehindir..
herkes kendi hayatını bir başkasınınkiyle değiştirirken
kimisi bir diğerinin aklında delirmekteydi!..

bense yalancı avunmalarda, üşümenin diliyle,
soluğumu donduran soğuk şarkılar söylüyorum
uçurum makamında/

- gel gör ki bu şarkılarda haddini bilmiyor-

III

kan bulaştı şiirlere de siz görmediniz;
ama şairdir elbet başkalarının yaralarında sızlayan
içinde uçurumlar eskiten, iradesiz günlerin ağrısıyla...
şairdir, acılardan mutluluk devşiren...

/ bak, aşkları da asfaltladılar... artık kimse, eksilmekten artmayacak..
ve kadınlar, bir tren penceresinden bakar gibi bakmayacak,
okuma yazma bilmeyen ayrılıklara!../

herkes unutacak sesini, bir sır gibi saklayarak kendini
herkes acısının klibini kendi çekecek aşk mezbahalarında!..

IV

dünya büyüdükçe - küçülüyor insan
hayat portatifleşiyor, insanın ağır yalnızlığında...
bu intiharlar yetmez ihanetin yara yerinde
bu yüzden sığmıyor ağzımıza en arsız küfürler!..

V

yoksullukla sınanmış, ayrılıklardan damıttığınız bir aşkı anlatabilir misiniz?..
kazanmak tam size göre iken, yenilgiyi giyinebilir misiniz...

hep ağlayan bir yanınız vardır oysa;
mevsimleri, takvimleri eskittiğiniz...
beklemekten caysanız da, unutmayı kuşanabilir misiniz?..

/yorgun omuzlarınızda paramparça bir aşkın gövdesini taşımanın yorgunluğuyla,
kendinizi tamamlayıp, tanımlayabilir misiniz!../



(Birdal ERDOĞMUŞ / İKİBİNON )