yazamadigim siirlerin misralarinda gölgen dolasiyor
susmak isime geliyor ve bülbüller gibi sakiyan dillerim susuyor
elinden oyuncagi zorla alinmis bebek gibiyim,sensizlik sol yanima darbe vuruyor

göremedigime degilde seni,beni sormadigina yaniyorum
yarali kus gibiyim yüregimde yaran oluk oluk kaniyor
varligini unutmus gibiyim,gözlerim seni bana hatirlatacak izleri ariyor

yine yapacagini yapdin ve senden gitmeden son darbeni vurdun
hicmi Allah korkun yok senin be babam,yavrumu görünce baska yola sapdin?
dede hasretiyle yanan yavrumun hayallerinde tastan dede rolinle basroli kapdin

insan boynuna sarilip;hosgeldin yavrumun yavrusu ,derdi
yanagina öpücü kondurup kücücük yüreginde yanan dede askini alevlendirirdi
yumuk yumuk ellerinden tutup carsida pazarda ;buda benim torunum,diye gezdirirdi

taskalplisin,sen yiyip icen konusan bir tastan heykelsin
el kadar cocuk icindeki kinin öfkenin dehsetini nereden bilsin?
izin vermedinki yavruma kendi babasi gibi,seninde benim babam oldugunu bilsin

dört sene olmusdu gözlerimi görmemisdin,sesimi duymamisdin
bir kerecik bile olsa ne arkamdan nede yüzüme;kizim ,Aysem ,diye bagirmamisdin
söyle babam onca yil boyunca hicmi gelecegim yollarima yasli gözlerinle bakmamisdin?

yumruk gibi, tas gibi oturdu yüregime sensizlik
düsünmek istemiyordum seni ama,bak yine aklima geldin ve beni bedbaht ettin
nasil gececek bir sonraki izin vakdine kadar bensiz,sensiz yillar? simdiden ben bittim
aglamiyacagim,aglamiyorum babam sen böyle yalnizligi taskalbinle hakettin