Kimse el uzatmıyor aç biilaç gezene
Komşusunun tavuğu komşusuna kaz şimdi
Türküleri vurmuyor, yabancı bu tezene
Başkasının elinde çaldığımız saz şimdi

Baştakilere sorsan hepsinin burnu kafta
Ekonomimiz süper zengin ülkeyiz lafta
Gör ki işçi maaşı yeter yalnız bir hafta
Bizde nakit deyince, yuro, dolar baz şimdi

Olaylar karşısında ruh gibi duruluyor
Hâlâ yol boylarına mayınlar kuruluyor
Yine asker ve polis kahpece vuruluyor
Haydi durma mezarcı sekiz kabir kaz şimdi

Uyan ey halkım uyan! Böyle nereye kadar?
Bu kafayla bu millet daha çok acı tadar
Deyin! kaç ana daha Vatan’a evlat adar?
Yüreğimiz yanıyor, ne söylesek az şimdi

Seyyar mahkemelerde teröristler aklandı
Şehir turu atılıp suçlarından paklandı
Daha neler oldu da bu milletten saklandı
Vekiller hiç boşuna yapmasınlar caz şimdi

Kardeşlerin kavgası kavganın en yamanı
Haydi bırak elinden, sok kınına kamanı!
Büyük Türkiye için artık birlik zamânı
Eli ele vermeli Türk, Kürt, Çerkez, Laz şimdi

Kalemimiz çağlasın, Fırat gibi azalım
Dostluğu, kardeşliği yüreklere kazalım
Bırakmıyorlar mîrim güzel şeyler yazalım
Çok sevsem de şiirden almıyorum haz şimdi

Umut ve sevgi dolu güzel imgeler dersem
Tertemiz sevdaları gözler önüne sersem
İstemez miyim birkaç kalıcı eser versem?
Ama elim gitmiyor, demeyin bu naz şimdi

Ülkemdeki bu yara durmaksızın kanarken
Analar gözü yaşlı, evlâdını anarken
Her şehit haberinde sol tarafım yanarken
Al eline kalemi, gel de şiir yaz şimdi.


Hergün şehit haberleriyle uyandığımız bir ülkede hergün aynı acı konuyu işlemekten sıkıldım, gencecik civanlar Vatan için ölürken aşk meşk şiirleri de yazamayacağıma göre bu ara şiir yazmayacağım.


.