4
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
982
Okunma
Tık yok yine...
Adımlarını duymuyorum kaldırımlarda.
Duyduğum adımlar
Hep benden uzak yerlere kaçıyor.
Tutamıyorum kaldırımda
Bana dair bir şey...
Oysa sen olsan şimdi,
Oradan geçsen,
Evimin önünden...
Hemen atmaya başlardı susan kalbim
O geldi diyerek.
Ben bu odada bu kadar büyümezdim,
Yine sığardım o köşeye...
Genişlerdi oda
Her şeye yer açarak.
Ruhum yerinde kalır,
İkide bir taşmazdı dışarıya.
Çünkü içim kocaman olurdu adımlarınla,
Ruhuma kocaman bir evren olurdu.
O zaman her yer ovalara, yaylalara dönerdi.
Duvarları yok ederdi
İçeriyi kaplayan esinti.
Adımlarının duyulduğu her yer
Cennete dönerdi.
5.0
100% (2)
Cevap Yaz
