"Yunus bu gün yaşasaydı, onu bu kadar seven kaç kişi olabilir di?"

Kadim dergahına kör olan gözler,
Yunus’u bilmeden, Yunus arıyor.
Hakikat dururken, hayalde özler,
Zaman tuneline boşa dalıyor.

Bu gün Yunus gelse, iltifat görmez,
Hiç kimse inanıp, paye de vermez,
Talim etmeyenin, zannı da ermez,
Yunus’la Yunus’a haber salıyor.

Âli kapıdadır, Muhammed şar da,
Onu bu zamanda, bulana yâr da,
Her zaman bir taptuk, bir Yunus var da,
O kutlu dergaha, âşık varıyor.

Yaratan özenle, kulunu seçmiş,
Kim bilir dünyadan kaç Yunus geçmiş,
İdris nebi Tevhit, hülleyi biçmiş,
Onu da necata, eren alıyor.

Gelme yok, gitme yok, her şey tecelli,
Her varlık değişken, buna ecelli,
Halkın hakikatı, Hak’tır temelli,
O kendi zülfünü, kendi tarıyor.

O Allah ki; Celal, Cemal eliyle,
Bir eder öteyi, her an beriyle,
İlikle,kemikle, kanla, deriyle,
Âdem hamuruyla, Yunus karıyor.

Âlem görünenler, hep sıfatıdır,
Bir şey var, çok şey yok, O da Zat’ıdır,
Yaralı gölgedir, gölge atıdır,
Vahdete varınca, Allah kalıyor,

16.09.2012...Mustafa Yaralı