0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
833
Okunma
ilkler bahçesinde
ilk anda açtığın yalnızlığa
solmak unutkanlığında
mevsim törpüledin vakit aynasında
mazinin göz torbasından
bir tutam yaş düşer oldu her sabah
boş bıraktığın yastığa
aydınlığın sensiz adımlarına
yağmurun şifası gibi
tek damla olarak düşmüş
kurak bir toprağı güldürüp
başka diyara göçmüştün
dili lal tütsüsü mürekkebin
son sözüydün işte
ben noktanın ardında ki boşluk
sen nokta öncesi boşluğun masalı
