25
Yorum
20
Beğeni
0,0
Puan
1454
Okunma
BİRGÜL ÇOCUKLUĞUMUN EN ÇOK SEVDİĞİM ARKADAŞIM . NE GÜZEL SESİ VARDI TÜRKÜLER SÖYLERDİ.. BİRDE KÜÇÜK SAZI BABASI ALMIŞTI.. BEN BABAMDAN ÖĞRENEYİM SANADA ÖĞRETECEĞİM DEMİŞTİ.. ÖĞRENEMEDEN GİTTİ BABASI.. LAL OLDU BİRGÜLÜMÜN SESİ SEDASI.. VE HALA BOŞLUĞA BAKIYOR GÖZLERİ
Eylüldü
Savruluyordu her yaprak ayrı yere
Gece karanlık
Gece sessiz
Yıldızlar uzak
Kapı zorlanıyordu sanki
İki gözlü gecekondu
Dört çocuk uyuyordu bir odada
Tekmeyle açıldı kapı
Bir sürü eli silahlı adam
Namluları üstünde
Kardeşlerinin, babasının
En küçükleri Birgül
Titredi yatağında
Anlamıyordu olanları
Babası sakin olun beyler
“Korkacak çocuklarım”
Her feryada bir dipçik
Kitaplar atıldı yere
Boşaldı dolaplar
Savaş yeri sanki ev
Namlular babanın üstünde
Ulan diyorlardı babasına
Ulan sus!
Çınardı babası oysa
Sevin derdi insanı hayvanı
İncitmezdi karıncayı
Kimdi bunlar ne istiyordu
Anlayamadı küçük Birgül
Vurulan her tekmede
Kapadı gözlerini
Ablası abisi anlamışlarmıydı olanı
Gitmeden
Son bir kez sarılmak istedi çocuklarına baba
Biliyordu gideceği meçhulu
Ve bir tekme
Peşinden başka tekmeler
Sendeledi
Yıkılmadı
Yıkılamazdı çocuklarının gözünde
Birgül haykırmak istedi
Yapmayın!
Götürmeyin babamı
Diyemedi!
Lal oldu dili
Boşluğa baktı gözleri
Eylül vurdu Birgül e
Büyüdü
Orta yaşlı bugünlerde
Hala suskun
Hala boşluğa bakıyor gözleri
Babası on yıl yattı içerde
Çıktı!
Nemden rutubetten çürümüştü iç organları
İki sene sonra öldü
Hıçkırıklarını sesli duydum Birgül ün
İçini çekerek ağlamasını
Eylül tırmalarken kulaklarımı
Hissederken acılarını
Hiçbir gerekçe haklı kıldıramaz eylül sancılarını
DEĞERLİ ŞAİREM KIRGINI sevgili Ayşa hanıma çok teşekkür ederim bu anlamlı dizeleri şiire armağan ettiği için..
"Bir eylüldü başlayan içimde
Ağaçlar dökmüştü yapraklarını
Çimenler sararmıştı
Rengi solmuştu tüm çiçeklerin
Gökyüzünü kara bulutlar sarmıştı
Katar gidiyordu kuşlar uzaklara
Deli deli esiyordu rüzgar
Dağılmıştı yazdan kalan ne varsa
Yaşanmamış bir mevsim gibiydi bahar ..