2
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
759
Okunma
Bir kara geceydi o,
Gökyüzünde bulut da yoktu, yıldız da...
Son bahar mıydı neydi,
Öyle düşüyordu yapraklar,
Kitaplarım acıyordu.
Sonra bir kapı çalındı,
Şiirler de yarım kaldı, türküler de,
Şafak nöbeti taştı kirpiğimden,
Yağmur bile yağmalandı,
Ritmim acıyordu.
Ajansta bir kahramanlıktı,
Çatık kaşına Mustafa Kemal’in,
Dar be! Dar kaldı sokaklar.
Paşa paşa çay içmek varken,
Hücrelerim acıyordu.
İşkence duydum ana,
İş bence o kadar acıydı,
Ya ben hiç anlatamadım,
Ya da onlar anlamadı,
Dilim acıyordu.
Ana, yasaklar düzenlendi o gün;
Vatan ve iman sorgulandı,
Hele güneşim; en az yetmiş sene muhtaçtım.
Ki darbeler inerken başıma,
Fikirlerim acıyordu.
Bir Ankara gecesiydi o,
Bir iki eylül gibi uzun.
Ve geçti, geçildi.
Gün ağrıyordu,
Yıllarım acıyordu.
| 12 Eylül 2012 Çarşamba, 04:00 |
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz