Bir senfoni çalar çılgınca
Meçhule bakar gözleri
Susmaz sorgular
Halkalar eklenir bilinmez denklemlere
Ayılar kış uykusuna yatar
Tavuklar tüner erkenden
Ne kadar karanlık olsada gece biter
Güneş doğar her sabah
Kışda ve yazda
Sadece ısının ayarı farklı

Bilinenleri söylemek ne kadar saçma
Tıpkı hayat gibi
Saçma!

Donuk yüzlü insanlar
Anlamsız bakışlar
Ya çıplak ayaklı çocuklar
Umut var mı bakışlarında
Çırılçıplakken bedenleri
Üşürken ruhları
Güneş aynımı doğuyor her sabah
Coğrafyanın her yerine
Toprak damlar
Çatlak kiremitler
Güneş girmeyen pencereler


Bilinenleri söylemek ne kadar saçma
Tıpkı hayat gibi
Saçma!

Yanarken mor dağlarda sümbüller
Düşerken gelinciklerim yirmili yaşlarda
Ağıtlar her dilde kulaklarımda
Kadermi, kedermi yaşanan
Kan kokuları ile beslenenler
İnsan kemiklerini rant edinenler
Dururken en tepede
Elleri etekleri öpülürken hala
Güneş aynımı ısıtır
Onlarla diğerlerini
Saçma her gecenin sabahının olması
Saçma güneşin eşitce her sabah doğması
Sadece saçma
Tıpkı hayat gibi!