ağustos çıkmazlarında kapıldığım
gülsüzlük diyorum adına hayata aldanış...

ayrılıklar ve ölümler benzemezler birbirlerine
ancak yalnızlıklar kıyaslanmazlar bile...

bir çiçeğin açma sürecine benzer gülüşün
her anı bir sonraki anına emekçi...

batmaya yüz tutmuş aralık güneşim tek uzağım
nisan boylu sesinle yazdığın bu şiirle ısındı ellerim...

taşındım gizli ve unutulmuş eski yalnızlığımdan
her an anımsadığım orta yerde yeni bir sensizliğe...

aramızdaki tarihi yazıyorum sonumuzu düşünmeden
başkasının yazmasını kıskanırım geç kaldığımızı ömürlerimize...

hiçbir yerden bakamıyorum aralıksız güzelliğine
kendime değil evrene güvenemiyorum...

dağınık bir vedaya hazırlanır gibidir aşk
her an soluğum duracak gibi olur ama durmaz bir türlü...

hiçbir şehri terk etmedim hiçbir zamanı aldatmadım
ayrılıkları barıştırmak ömürleri çoğaltmak istedim sadece...

kalbimdeki boşluğun ıpılık rüzgarı sayıklarken adını
ölüm yetişemez sesimdeki umudun tonuna...


kağan işçen...