Ey! Gül’e ümmet olduğunu söyleyen
Nedir bu çöplükte gezindiğin?
Ey! Emin’e bağlılk bildiren
Nedir bu kendinden emin olmaman

Kıymazken öldürmeye, Rasulü Nebi, müşrikleri
Çoluk çocuk, kadın demeden bu kıyım niye?
Müslüman görünmeye alışmıştık bir zaman
İçimizdeki münafık gösterdi kendini, şu an.

Çok görmemeli olanları, zira bir zaman
Müslümanım deyip müslümanı, Kerbela’da
Hemde hiç acımadan vuranların soyundan,
Gelmiş olmalı bu günkü müslüman.

Hani düzeltecektik elimizle, dilimizle; bozulanı
Bozduk elimizle hem bozulanı hemde bozuk olmayanı
Bu mudur müslümanlık sorarım size? Çekinmeyin!
Söyleyin! Münafıklarda söylemişti, müslümanım diye

Bir hastalık çıktı son zaman hemde çaresiz:
Unutup ecdadı, ashabı, nebiyi. Sarıldık cehile
Bin asırlık İslam nurunu çarptırıp müebbete
Merhamet etmeden muhtaç olduk merhamete
Karanlık yolların mübtelası olduk bizde...