Eli öpülesi yaşlı insanlar ;onların söylediği her söz değerlidir..

Bazı anılarım oldu ,onlardan bir kaçını anlatayım....

Bazan bakardım insanlara,kimi zengin kimi fakir ...Kendi kendime sorardım neden fakirlik var neden onlar zengin bu nasıl dünya diye....Evet birgün ; sabah güneşinde ,güneşlenen bir yaşlı kadının yanına diz çöktüm ,rahmetli dedemi ,ninemi tanıyan eski topraktı....Ona sordum; nine neden kimi fakir kimi zengin diye?..Dedi ki ,oğlum hele bir düşün bu dünyada herkes zengin olsa kim çalışır bunca yol, köprü, tarla kim yapacak bu işleri...Herkes fakir olsa ,insanlar sokağa çıkamaz birbirlerini yerler....Yani ALLAHIN kurduğu düzendir böyle gerek ki ,böyle kurmuş ...Zengin olacak ki ,fakirler onun yanında çalışacak ,fakirin rızkını ALLAH taala o zengini vasıta ederek verir...

Bir başka hatıram;ben çırakken yaşlı bir amca vardı .Çalıştığım nakliyat garajının içinde ki,umumi helanın temizliğine bakardı...Boş zamanlarında eski bir kemanı var onu çalardı .Ara sıra çıraklar başına toplanırdık,o da bize eskiden bildiği hünerlerini sergilerdi .İskambil kağıtlarından "SİHİR" diye adlandırdığımız türlü oyunlar yapardı...
Birgün onun yalnız kaldığı bir vakitte ,adeta yalvardım ;şu iskambil kağıtlarından yaptığın oyunu öğret diye ,ancak öğretmedi.....Ama bana öyle bir söz söyledi ki ,o söz üzre ısrar etmedim bir daha....
Dedi ki; oğlum yıllar evvel senin gibi bir genç çok ısrar etti ,bende ona öğrettim...Ben öğrettiğim an ,gencin cevabı şu oldu.."VAY BE BU KADAR BASİTMİYDİ"...İşte bu laftan sonra artık ,söz verdim bunları kimseye öğretmiyorum...Bilinmeyen bir şey çok kıymetli olur,bilince değersiz gibi bakarlar...Buda bir ilimdir ve ilim kıymetlidir ,kıymetli olduğu için her yerde ulu orta kıymetsizce dağıtılmaz.......İşte bu sözlerden sonra ısrar etmedim...Zaten yaşlıydı amca,yaklaşık 6-7 yıl sonra vefat etmişti,ALLAH rahmet eylesin...Bu konuşmamız 1986 yılında gerçekleşmişti bu sözleri hala aklımdadır...Selamlar olsun yazan kaleme ve tüm Bahriye teyzelere...