Ağzına alıp duayla zikredip yaratana doyunca,
Keyif getirip demi kafasını her şeye tutunca,
Leş kargaları gibi gördüğü pisliğe konunca,
Ölümü unutur, kendini aramayı unutunca,

Çalışan arıya mezar olur yaptığı petek,
Küçük çıkarlar için öpülüyor işte el etek,
Bütün yaratılanlar sıralansa da tek. Tek,
Ölümü unutur iki eliyle günah işleyerek,

Sema bakınca sanırsın renk nerede,
Parçalasan toplanmıyor hepsi çevrede,
Kendi âleminde kendini ara nerede,
Ölümü unutur, semaları dolaşsa nerde,

Bir acı feryat edip duyurusun alemi,
Kafada tel bırakmaz yoldurur hepsini,
İbadet ilminde herkes bilir okur ilmini,
Ölümü unutur, kaybolan vasfını kendini..

Her tarafa bakar her yer kubbeler ve mahya,
Zamansız havlayan olur kendince kafaya
Geçen günleri bulup düşününce olur furya,
Ölümü unutur, görmez gözden düşmüş tonga..

Zor anından kurtulmak için yoluna sarılır,
Atılan fal ve oklara umutlara bel bağlanır,
Sonunda pişmanlıkla el pençe olup ağlanır,
Ölümü unutur, umut tacirlerine bel bağlatır..

Zifiri karanlık bağlanmış etrafı bitmiş göz nuru,
Aydınlık yaşıyorum diyenlerin bozulmuş huyu,
Gündüzleri inanma, geceleri döndürürü suyu,
Ölümü unutur, yarın deyip yarınlarla arar umudu..

Diller lal olmuş söylemez Allah’ın yüce kelamını,
Sözler dilde kalmış hiçbir şeye çıkarmıyor onları,
Bir teganni diyerek tuttururlar kendince makamı,
Ölümü unutur, yaptığı sadece zevktir anladıkları,

Ey insanoğlu unutma topraktandır tek harcın,
Para vermesen de bir gün kazılacak mezarın,
Aklın başında değil, başına havaya kardırasın,
Ölümü unutup kendini kendinde anca ararsın..

Bunca yüklendin yükünü dayanak ister,
Yollar bir yana taşıyacak takat ayak ister,
İlahi emirler var dayanacak başka ne ister,
Ölümü unutur aydınlık günler olsun ister..