YORGUN YAPRAKLAR EYLÜLDE

Sarı yapraklı dal gibi susuzluktan kırıldım,
Yalın gülümsemelerinle sakinleştim,
Geçen her dakikanın ardından duruldum,
Eylül güneşi değdi solgun yüreğime,
Sanki sapsarı yapraklar yağdı gökyüzünden,
Isıtamadı göğün güneşi bile.

Bezgin resimler geçti gözlerimin önünden,
Ve sen geldin aklıma en yenik,en yaralı anımda,
Sen dağların ardında,sen dünyanın öbür ucunda,
Bense ayrılığın dipsiz kuyularında.

Anlamını yitirmiş solgun renkler,
Kelimelerin ellerinde anlamsız kalmış sözcükler.
Ve çaresiz bekliyorum geceyi de günü de,
Önümde karanlıktan başka bir şey göremiyorum,
Kaybolup gitmiş gecenin içinde sabah,
Ne zaman döneceğini ben de bilemiyorum.

Savurdum boşluğa yüreğimde biriken sevgi kırıntılarını,
Dalgaların çekilişi gibi azalıp,dindi gönül sancılarım,
Hafiften çiseliyor gibiydi yüreğimin gökyüzünde,
......ıslak taneleri yağmurun.
Ufuk çizgisinde dizilmişti kurşuni renkli bulutlar,
Bir adaya hapsolmuştu yitik gözlerim,
Sıkışıyordu ümitsizlikten yüreğim,
Adayı yakıyordu ateş yüklü ışıklar,
Beklersem göğsümden yara alırdım,
Belki de zamanın elinde yaralanırdım.

Er ya da geç dönebileceğim bir dünya lazım,
Yüreğimdeki ormanın derinliğine seni sakladım,
Durdurmak istesen de zamanı,
Sen de artık durduramazsın.

Sarı güneş ışıkları ısıtmıyor yürekleri eylülde,
Üşüyorsun soğuktan sevdanın gölgesinde,
Ilıman kokuyor nefesin,
Sonbaharda açan çiçeğim misin, nesin ?

Kolum kanadım kırıldı esen rüzgarından,
Söğüt dalları gibi sessizce salınıyor saçların,
Telleriyle dokunuyor omuzlarıma,
Dalgalar kabarıyor okyanus gözlerinde,
Sanki yavaş yavaş ay yükseliyor gökyüzüne.

Yüreğimin penceresi de açık,kapısı da,
Ama ben kalamam artık bir dakika bile sensiz orada,
Biliyorum her geçen gün yitip gideceğim,
Yorgun yapraklar gibi eylülde sararıp düşeceğim.

Ayın gün doğumuna yakın beyazlığı sardı yaralarımı,
Eylülde anladım başkalarını da yaraladığımı,
Ve hayat yavanlaştı git gide yokluğunda,
Göğün maviye çaldığı günleri özlüyorum artık,
Yakamozların aydınlattığı dalgalar ağlıyor her vakit,
Sis gibi yüreğime çöktü gecenin hüznü,
Tan kızıllığı vurmuş yeşil yapraklara,
Sessizce ağarıyor gökyüzü.

Kara kalemle havaya çizilmiş desen gibi,
Kararıyor ömrüm sensiz eylülde..

2011..OSMAN ÖZTÜRK
EKSİK SAYFA ŞİİR KİTABINDAN..