Yerlerde süründü sokak kadını gibi
Gururunu çiğnetti üç kuruş sevda puluna
Değerlyim sandı
İlk aldanışın korkularında dayandı duvarlara
Kabuslara döndü güzel rüyaları
Her gün ocakta kaynattı kelimeleri
Kaynattıkça bozuldu.
Sütü bozuktu sonra anladı


Çala kaşık yerken güzel günleri
Kursağında kaldı lokmalar
Tükürdü olduğu karanlık şehirlere
Yağmur oldu sevdalara aktı oluklardan
Serseriliğe vurdu
Çöp kenrlarında içen sarhoşlar gibi
İçti kana kana zehirleri.


Her güne bir kurşun sıktı
Ölmedi
Üfledi
Sönmedi
Off dedi
Karşı şehir kana bulandı.


Elini uzatsa yakalardı
Korktu saçından sürüklemeye kaderini.
Bulduğu korkuluğa yaslandı bu sefer
Kargalar cirit atarken etrafında
Ektiği mutluluk ürünü tarlada koktu
Kokusu burnunun direğini yıktı.



Bir kale yapmıştı kendine
Korktuğunda içine saklanırdı çocuklar gibi
Elleriyle yüzünü kapatır
Bir köşeye sinerdi
Dağılmıştı artık domino taşları
Eğildi görmeyen gözlerle
Taşları dizdi üst üste
Ve aşk üstüne çıkıp kendini astı.



Ayvazım DENİZ