Giden suçlanır hep
Kalan masum görülür
Suçlamak kolaydır gideni
Neden gitti diye soran olmaz hiç
“Terk edip gitti vefasızın biriydi” denir
Bilmezler ki giden de yaralıdır
En az kalan kadar kalbi kırıktır
Bilmezler ki “acı” tek taraflı değildir
Kalan kadar giden de tuz basmıştır kanayan yüreğine
Giden kadar kalan da sorumludur yaşananlardan
Kalan mıdır sadece gözyaşı döküp ağlayan?
Gidenin de göz pınarları kurumaz mı hiç ağlamaktan?
Mutsuzluk sadece kalan için sanılır
Giden mutlu mudur gittiği yerde?
Hatırlamaz mı sanırsınız geride bıraktığını?
Onun da yüreğinde çakılı kalan sözler yok mudur?
Söyleyemediği, sustuğu ve anlatamadığı duyguları…
“Bırakıp gitti sevdiğini, vurdumduymazın biriymiş” denir
Bilmezler ki “terk ediş” tek taraflı değildir
Kalan kadar giden de yalnızlıktan almıştır nasibini
Giden kadar kalan da suçludur olanlardan
Kalan mıdır sadece feryadı figan eden?
Gidenin de boğazında düğümlenmez mi hiç sözcükler?
Çaresizlik sadece kalan için sanılır
Giden çaresiz değil midir gittiği yerde?
Düşünmez mi dersiniz sevdiğini iç geçirerek?
Onun da yüreğinde kor olmuş bir ateş yok mudur?
Hatırlandıkça alevlenen, yakan, kanatan figanları…

Elmas Şahin