Hüzünlü gurup vakti, çaresiz gönül yine.
Ufukların ardına, dalar gider her zaman.
Garip bir yolcu hanı, gurbete döner sine,
Beklediği konuğu, arar gider her zaman.

Son kızıllık kaybolur, gölgeler koyulaşır,
Kaybolup giden güneş, öte yüzde dolaşır,
Enginlerden karanlık, zirvelere ulaşır,
Gözlerimi yorgunluk, sarar gider her zaman.

Karanlıklar doğarken, yine gönül tahtıma,
İhanetim var sanki, söz verdiğim ahdıma,
Işığım kayıp gitti, ay da doğmaz bahtıma,
Yıldızlarsa başımı, yarar gider her zaman.

Beklenen gelmeyince, aşkım da yetim kalır,
Gecelerim kimsesiz , yalnızlık beni tanır.
En mutlu hayalimin, yerini serap alır,
İçim firkatle dolu, yanar gider her zaman.

Bütün gece eserken, kara sevda yelleri,
Kucaklarken sazımı, kaderimin elleri,
Umutsuzluk mızrabı, inletirken telleri,
Seher vaktine kadar, çalar gider her zaman.

Gözlerimden yaş gelir, ağarırken tan yeri,
Değişen hiç bir şey yok, güneş doğsa da geri,
Yeni sandığım günler, hem de yıllardan beri,
Nihayetsiz azaba, salar gider her zaman.

Müzminleşmiş çilenin, deva bulmaz dertleri,
Yıkıyor sabrımdaki, dayanılmaz setleri,
Keskin takdir kılıcı, acıtırken etleri,
Yaralının yüreği, kanar gider her zaman.

17.08.2012...Mustafa Yaralı