-Sensizlik had safhadayken-

Sana aşk şiirleri yazmak isterdim
Mısralardan “Seviyorum” diye haykırmak.
Yapabilirdim,
Kıpır kıpır olduğunda kalbim
Seni görünce,
Titreyen ellerimi saklarken
Farketme diye,
Bilseydim kalbimdeki yerini.
Şimdi pişmanım sormadığıma:
“Sen benim kalbimin neresindesin?”

“Yalnızlık kelimelere sığmaz” derlerdi
Yalnızlık?
Tek kelime!
Sensizlik?
Kütüphaneler kifayetsiz...
Ben sensizim...Dünya bensiz...
Aşkı buldum sensizliğimde
Gülen gözlerin ışıkmış meğer
Ben pervane.
Yokluğunda sana olan aşkımı buldum!


Şimdi yalnızlığın koridorlarında volta atıyorum
Her adımda daha bir özlüyorum sanki
Bitmeyecek geliyor sensiz günlerim
Her adımda hasretime hasret katıyorum.
Ne zaman bir sessizlik olsa
Sesini duyar gibiyim gelişinin
Her gölgeyi sen sanırım.
Boşuna değil lakin bu bekleyiş
Biliyorum döneceksin gittiğin yerden
Ben aşkı ayak seslerinden tanırım!


Yaşadığının kıymetini bilmeli insan
Bunu anlattı sensizlik kanatarak yüreğimi
Bazen öylesine yakındın bana
Bir adım ötemde sen
İçin için sorardım kendime:”Ben neredeyim?”
Gidişinle öğrendim geç olsa da:
“Sen neredeysen ben seninleyim!”
Sanma ki göz gözeyken yalnızca bakıyorum
Senle olmak ibadetim
Ben sana tapıyorum!