uzun zaman oldu sesine sesim çarpmayalı
cümlelerinde kaybolmayalı
ya gözlerin küs bana
ya yüreğin ismime uzak
saklıyorum hala kırgın günleri akşamlara
sabaha varmıyor gözlerim
olmayışınla yaşamaya alıştım
hep kendime sığınmaya çalıştım

armağandı ya yokluğun bana
yatıp kalkıp içime çekiyorum sensizliği
meğer ne iyi etmişim
seni geçmişe gömmekle
tozlu raflarda ne de güzel duruyor ismin


sende sabahın seherini bekle
güneşin sarısını
bir de gecenin karasını
sür ömrünün soysuz suretine

sarhoşluğum geçmiyor hala
dilim adını söylemesin diye
her gece kadehlerle buluşuyor dudaklarım
dokunma tuz bastığım yaralarıma
kanatırsın, acıtırsın yine
vurup kaçtığın
sükuta ermeyen yarınlarıma


kışın karası, iklimin yarısı gözlerin
bağrımda umarsız sızın
kör düğüm oldu düşlerim
yine hıçkırıklara boğuluyorum
anıldımı adım bilmiyorum
belki de öyle sanmak istiyorum

kör olası aşk
varma bana artık
uğrama çer çöp atılmış
birazda karaya bulanmış sol yanıma
gittiğin günden beri
ben kendi yağımda kavrulmayı da öğrendim
yalnız ve sessiz

s.ç