hiç gidemedim senden
gölgenden başka hiç tövbe yalamadı dilim
aklımda çöreklenen hiç bir soytarı acı
avunmadı başkasının kırık kuytularında



hiç gidemedim senden
aynı adımı sürdüğümüz kaldırımlar
yapıştı günahlarıma
başka sıfatlara ağlamadım



utandım uzun uzun
yargıladım ’bu son’dediklerimi
kanmadım kandırık aşklara
bozulmaya yüksünmüş yeminler doğurdum...




nefesime asılı her yaralı serçe
günü kondurdu dudaklarıma
çekti içine sessizce gecelerimi
çığlığımda hapis gölgem
bir zavallıya kesildi kirpiklerimde


hiç gidemedim senden
sığındım arsız özlemelerden
bir zalimin küflü otağına



gözlerimden çağladı zaman
herkese gün aydı
bana karanlık


ben senden hiç gidemedim
hani olur da

bir daha doğar ömür
bir kırmızı kuşun kanatlarında
dokunu verir temiz baharlar
süzülerek gam sicimi saçlarıma

salını verir asi rüzgarlar
sana doyamamış
güz kırığı kollarıma
utanmadan boynumdaki vebalden
fısıldar belki adını diye
ben senden hiç gidemedim







//GG

...