Döngülerin dördündeyim.
Bozuntusuz, çözünmez…
Perdesizi kıyamda.
Perdelisi görmez.

Sevgi; can alacası…
Kâh kırmızı gül kokulu,
Kâh yeşil aşk dokulu…
Kabuk olur taze nüvelere.
O nüveler ki; şifredir şecere-i âleme.

Döngülerin dördündeyim.
Gözyaşından akseden
Varlığın ilk mayası
Letafet; sızmış eriyiğe.
Hakikate şahadette fânussuz şûle.

Merhamet muştu süvarisidir.
Altından parlak yeleleriyle
Semanın rahmet atları
Koşar cepheden cepheye.
Kuşanır ve kuşatır nizam ile!

Döngülerin dördündeyim.
Zîhayat, sağılmış katre.
Gönüllerdeki sürûr halka halka yayılır düzende.
Marifet nuruyla tutuşmuş firdevsî çerağ
Yanar kaidesinde nâzende.

Sıddık-ı Ekber, timsâlidir sadakatin.
Gülistana dönüşürken çöller
Hikmet akar hâcet oluklarından.
Fetih zuhur eder mânevî surlardan.
Dualarda, fâsılasız deveran…

Döngülerin dördündeyim.
İhtilâf yollarda tuzak…
Değmeden ilerlemek
Yiğit erlerin alnında kısmet.
Ne izafiyet ne hamâset…

Kir kaçışır köpük köpük.
Galebedeyse nefs-i emmâre
Yeryüzü iki bölük…
Şirk zifirî karanlıkta, zillete batmış küffar.
Melek kanatlarında Hakk’a gidiyor istiğfar.

Mücella Pakdemir