19
Yorum
16
Beğeni
0,0
Puan
1254
Okunma

ışıklı caddeler, vitrinler, evler
ulaşamıyor ona
karanlıkta o
kendi ışığının sarmalında
yıldızlar çok uzakta
adımları karanlık adamlar geçiyor önünden
gidişleri kapalı bir kutu
yere eğilip almıyorlar
geride, söndürdükleri közleri
köpekler ürüyor uzaklarda
karanlık sessiz
elinde silâhı
kendini vuruyor farkında değil
aydınlık yola nerden gidilir
bilmeden kısıyor bütün lâmbalarını
kendi elini bırakıyor
bağlıyor gözlerini
karanlığı ışıtmıyor
karanlık far
daha karartılıyor
mayalanıyor karanlık
hamurunu karanlarca
kim talip hani ateş böcekliğine
uzaktan seçilmeye
büzülmüş kendine bungun ışıkla
dışarda alaycı bir gülüşle
bahçe duvarlarını yıkıyorlar
yol geçiriyorlar düşlerinin üstünden
eline alıyor yol; bütün yolcularıyla yolu
arkalarında kalıyor sessizce yürüyüşleri
zehirleniyor toprak
zehirleniyor su
zehirleniyor insan
bütün ağaçlarını karanlıkta unutmuş yol
bir kıyıda ateş böceği
az ilerisinde kıyımcıların!
14. 7. 2012 / Nazik Gülünay