Ben kaldıkça yarım kalıyor hatıralar

Gelen gidiyor boynu bükük

Kiminin günahına girmişim

Kiminin günahını almışım

Öle diyorlar

Giden yarım ...

kalan yârim..

En güzel şeyler masal oluyor zamanla

Bir anne kulağına eğilmiş yavrusunun

beni anlatıyor

kurtla kuzuyu..

kâh kurt oluyorum

kâh zavallı kuzu

"istanbuldayken" diye başlayan hikayeler…

hep güzel mi?

Aslında;

Hayat kirleniyor büyüdükçe insan

Rengi değişiyor çehrelerin

Nereye baksan gri

Ben benden geçmişken

Kimi korkup kaçıyor kimi inadına sevdalı

Rahat bırakın diyorum en azından geceleri

Acıları,kederleri bir yana bırakın

Uyuyalım koynunda mavi denizlerin

Unutalım her şeyi

Beni böyle sevin diyorum

Olmuyor

Ben anlatamadan derdimi hayat akıyor

Hızlı yürüyor insan taksimden geçerken

Beyoğlu ‘nda efkarlı

Kadıköy ‘de sevdalı

Evinde masum oluyor

sabaha kirli


Sonra kendime getiriyor boğazın serin suları

Martılar geçiyor yollar ardı sıra üstümden

Denize bir damla gözyaşı karışıyor

Diyorum kimbilir ne derdi var

Öle uzaktan seyrediyorum

Sabahaysa çok var