Usumun kabukları kanıyor yokluğunda
Sızıyor gövdemden içeri yaban acılar
Üşüyorum biçare yapayalnızlığımda
Gizle beni düşlerin kara duvarlarına

Hep aynı döngülerle sığındım kendime
Ölümsüz harelerin gülüşlerinde bittim
Çok denedim sensizlikte ölebilmeyi
Mor dağların yamaçlarında yittim

Yıkıldı üzerime her gece duvarlar
Suskulara karıştı rüzgârla şarkılar
Göğün sonsuzluğuna sığındı kuşlar
Nabzımda kalsın ellerin bu bahar

Kırık sevişmelerin terli yatağındayım
Kokun hüzünlü bir başkaldırı şimdi
Özlemin çığlıklarıyla dolanıp çarşafa
Telaşlı bir kafesten çıkar tutkularımı

Sayıklamalı bir nida olsan da nefesimde
Ömürsüz aşkların yanağında yaşız seninle
Bir yaşam adadık biz karşılıksız sevilere
Kanasa da kalplerimiz yetim bekleyişlerle

Vurgunlar yesek de yürürüz denizler altında
Her mevsim bahar olur aşkla bakışlarımızda
Asmalarla tırmanırız biz sevdaların kâinatına
Onulmaz dileklerimizi gömsek de kara toprağa

Selahattin Yetgin